28 lutego Ukraina zaczęła ograniczać informacje o sytuacji wojskowej. Rosjanie nie podawali takich danych od początku inwazji.

Wciąż toczyły się walki o Kijów. Rosjanie starali się okrążyć i odciąć stolicę Ukrainy. Rosjanie na południu zajęli Berdiańsk i dotarli też do Wasylówki. Toczyły się walki o Charków, który został ostrzelany przez Rosjan rakietami grad. Pociski spadły na osiedla mieszkalne, powodując dużą liczbę ofiar wśród cywili, w tym dzieci.

W Kijowie, Charkowie i Odessie aktywni byli dywersanci. W niektórych miastach doszło także do szabrownictwa i okradania sklepów, na co miejscowa ludność reagowała samosądami (przywiązywano szabrowników do drzew i słupów). Prezydent Zełenski podpisał wniosek o członkostwo Ukrainy w Unii Europejskiej. Wniosek we wspólnym liście otwartym poparli prezydenci Polski, Czech, Słowacji, Słowenii, Litwy, Łotwy, Estonii i Bułgarii, wzywając jednocześnie do szybkiego podjęcia kroków w celu natychmiastowego przyznania Ukrainie statusu kraju kandydującego do UE i rozpoczęcia procesu negocjacji.

Władze Ukrainy zgodziły się na podjęcie bez żadnych warunków wstępnych rozmów pokojowych ze stroną rosyjską na białorusko-ukraińskiej granicy w pobliżu rzeki Prypeć. Organizację spotkania uzgodniono podczas rozmowy telefonicznej prezydenta Zełenskiego z Alaksandrem Łukaszenką.

Wołodymyr Zełenski stwierdził, że działania wojsk rosyjskich na Ukrainie noszą znamiona ludobójstwa. W jego opinii agresja Rosji na Ukrainę miała na celu sterroryzowanie i ukaranie społeczeństwa ukraińskiego za dążenie do suwerenności i niezależności. Ukraina skierowała pozew przeciwko Rosji do Międzynarodowego Trybunału ONZ.

Minister Spraw Zagranicznych Ukrainy Dmytro Kułeba oskarżył niektórych zachodnich polityków o chęć kontynuowania współpracy gospodarczej z Rosją, określając to mianem zdrady i handlem krwią ukraińskich obywateli.

Fot. Flaga UE i Ukrainy. CC-BY 4.0